Κυκλάδες

Κυκλάδες. Διοικητική διαίρεση (2.572 τ. χλμ., 112.615 κάτ.) της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, με πρωτεύουσα την Ερμούπολη Σύρου. Περιλαμβάνει τα νησιά, κατοικημένα και ακατοίκητα, του ομώνυμου νησιωτικού συμπλέγματος. Παλαιότερα (έως το 1997) ο νομός χωριζόταν σε οκτώ επαρχίες: Ανδρου, θήρας, Κέας, Μήλου, Νάξου, Πάρου, Σύρου και Τήνου. Σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση που εισήγαγε το σχέδιο Καποδίστριας, ο νομός αποτελείται από τους δήμους Ερμουπόλεως (έδρα), Αμοργού, Ανδρου,
Ανω Σύρου, Δρυμαλίας, Εξωμβούργου, θήρας, Κέας (Ιουλίδος), Κορθίου, Κύθνου, Μήλου, Μυκόνου, Νάξου, Πάρου, Ποσειδωνίας, Σερίφου, Σίφνου και Υδρούοας και τις κοινότητες Αντιπάρου, Δονούσης, Ηράκλειας, Κιμώλου, Κουφονησίων, Οίας, Πανόρμου, Σίκινου, Σχοινούσσης και Φολεγάνδρου.
Ο νομός καταλαμβάνει το κεντρικό και νότιο τμήμα του Αιγαίου πελάγους. Τα νησιά που τον αποτελούν εκτείνονται με κατεύθυνση ΒΔ προς ΝΑ και χωρίζονται μεταξύ τους με στενούς πορθμούς. Το σύμπλεγμα περιλαμβάνει 34 μεγάλα νησιά, αρκετά μικρότερα και πολλές ακατοίκητες βραχονησίδες. Τα κατοικημένα νησιά είναι 24. Χωρίζονται γενικά σε ανατολικές (Ανδρος, Γυάρος, Τήνος, Σύρος, Μύκονος, Δήλος, Ρήνεια, Νάξος, Πάρος, Αντίπαρος, Αμοργός, Ίος, Σίκινος, Φολέγανδρος, Σαντορίνη ή θήρα, θηρασία, Ανάφη), οι οποίες αποτελούν κατά κάποιον τρόπο συνέχεια της Εύβοιας στα Νότια, και σε δυτικές (Κέα, Κύθνος, Σέριφος, Σίφνος, Μήλος, Κίμωλος), στα Νότια της Αττικής. Η ονομασία Κυκλάδες οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη διάταξη τους στον χώρο του Αιγαίου, καθώς μοιάζουν να σχηματίζουν έναν κύκλο με κέντρο το ιερότερο νησί της αρχαιότητας, τη Δήλο. Εκτός από τον διαχωρισμό σε ανατολικές και δυτικές, τα μικρά κατοικημένα νησιά Ανατολικά της Νάξου (Σχοινούσα, Κουφονήσια, Ηράκλεια, Δονούσα) ονομάζονται και Μικρές Κυκλάδες.

Sifnos rent a car - Πλατύς Γιαλός

Ιστορία - πολιτισμός.
Το κυριότερο δημιούργημα του πρωτοκυκλαδικού πολιτισμού είναι τα θαυμάσια μαρμάρινα ειδώλια. Η παραγωγή τους συνεχίστηκε αδιάκοπα σε όλη τη διάρκεια της 3ης χιλιετίας π.Χ. Εντελώς σχηματικά στην αρχή, εξελίχθηκαν σε θαυμάοιες πλαστικές δημιουργίες παράλληλα με την αύξηση της πείρας των τεχνιτών και της τελειοποίησης των εργαλείων και των τεχνικών. Τα απλοϊκά σχηματικά (που όμως παραδοσιακά εξακολουθούσαν να παράγονται και οε νεότερες περιόδους) εξελίχθηκαν στα λεγόμενα βιολόσχημα αγάλματα. Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να εμφανίζονται πιο νατουραλιστικές μορφές, όπου αποδόθηκαν λεπτομέρειες του
σώματος, χαρακτηριστικά του προσώπου κλπ. Τα πιο πολλά αποδίδουν γυναικείες μορφές, μερικές φορές σε κατάσταση εγκυμοσύνης, μετωπικές και δισδιάστατες- οι ανδρικές μορφές περιορίζονται σε πολεμιστές ή αρχηγούς. Αργότερα, όταν οι τεχνίτες είχαν πια υποτάξει το υλικό τους και κινούνταν στις τρεις διαστάσεις του χώρου, προέκυψαν συμπλέγματα και θαυμάσιες δημιουργίες, όπως ο αρπιστής από την Κέρο και ο αυλητής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τα θαυμάσια αυτά δημιουργήματα αποτελούν ορισμένα από τα παλαιότερα γλυπτά της Ευρώπης, ενώ η ερμηνεία και η χρησιμότητα τους παραμένουν ασαφείς.
Κατά τη μεσοκυκλαδική περίοδο οι άνθρωποι εξακολούθησαν να ασχολούνται με το εμπόριο και τη γεωργία. Ζούσαν πλέον σε μικρές οχυρωμένες πόλεις με δρόμους, αποχετευτικό σύστημα και πλούσια σπίτια, πολλές φορές στολισμένα με τοιχογραφίες που μαρτυρούσαν κρητική επίδραση. Επίσης, λάτρευαν μια γυναικεία θεότητα, ιερό της οποίας βρέθηκε στην Αγία Ειρήνη της Κέας, μαζί με πήλινα αγάλματα της. Τα νεκροταφεία τους βρίσκονταν έξω από τους οικισμούς, τα μικρά παιδιά όμως εγχυτρίζονταν σε αγγεία και πολλές φορές θάβονταν μέσα στον οικισμό. Η τέχνη τους έγινε γνωστή μέσω της αγγειοπλαστικής: συνεχίστηκε η πρωτοκυκλαδική παράδοση, αλλά παρουσιάστηκε και μια νέα, αμαυρόχρωμη τεχνική (ματ). Υπήρχε στενή επαφή με την Κρήτη, αν και έχουν βρεθεί και μινυακά αγγεία από την ηπειρωτική Ελλάδα. Η υστεροκυκλαδική εποχή χαρακτηριζόταν από έντονη κρητική επίδραση: η ζωή ήταν εκλεπτυσμένη όπως και στην Κρήτη, με πολυώροφα σπίτια, στολισμένα με ωραιότατες τοιχογραφίες (Ακρωτήρι Θήρας)